Wydeptując ścieżki historii

Wydeptując ścieżki historii
autorem artykułu jest Adam Topor

Wyobraź sobie drogi czytelniku jak mogły wyglądać Chiny w dziesiątym wieku przed naszą erą. Na samym szczycie piramidy polityczno – społecznej stał władca, który był władcą wszystkich ówczesnych państw. Zarządzał ogromnym dorobkiem setek księstw, które to z kolei miały swojego władcę – księcia. Wiele z tych państw utworzyli sami założyciele dynastii Zhou, którzy uznali króla Zhou za swojego władcę.

W tych czasach władza polityczna i ekonomiczna była tym samym. Jeśli ktoś posiadał ziemię sprawował na niej władzę zarówno polityczną jak i ekonomiczną, oraz władzę nad zamieszkującymi tam ludźmi. Zwykle byli to „junzi – synowie książąt” ale powszechnie termin ten oznaczał klasę panów feudalnych.

Inną klasę tworzyli „Xiaoren – mali ludzie”, lub „Shumin – zwykli ludzie”. Byli to po prostu zwykli mieszkańcy ziem należących do panów feudalnych, którzy uprawiali dla nich ziemię w czasie pokoju i walczyli dla nich w czasie wojny.

Ci pierwsi - arystokracja, byli jedynymi ludźmi, którzy mogli otrzymać w tych czasach jakiekolwiek wykształcenie. Ich domy w tym momencie stawały się obok miejsc władzy miejscem na oświatę i wychowanie. Zwykli ludzie nie mieli szans na uzyskanie wykształcenia, toteż wśród nich nie było ludzi oświeconych.

We wczesnej dynastii Zhou nie było podziału na urzędników i nauczycieli. Ten podział został zniesiony już przez pierwszego cesarza Qin’a, niemniej jednak już wcześniej i tak ulegał upadkowi. Ale z drugiej strony kilkaset lat później ekonomiczne pozostałości feudalizmu zachowały się jeszcze w postaci klasy właścicieli ziemskich.

Współcześnie uczeni wciąż nie zgadzają się co do przyczyn upadku feudalizmu. Ale jedno co wiemy na pewno to, że okres w historii Chin pomiędzy siódmym a trzecim wiekiem przed naszą erą, był niewątpliwie okresem wielkich i znaczących przemian społecznych i politycznych.

Używając w polskim języku nazwy „szkoła” mamy na myśli „jia”, którego używa się również na potrzeby określenia rodziny lub domu. Podobnie istnieją różne rodzaje „jia”, ponieważ nauczyciele nauczali
różnych dziedzin nauki i sztuki. Tych, którzy nauczali klasyki i ceremonii, oraz gry na instrumentach nazywano „ru – literat”. Specjalistów w nauce mowy nazywano „bianzhe – dyskutant”. Tych, których specjalnością były
praktyki wróżbiarskie, astrologia i nauki okultystyczne nazywano „fangshi – okultysta”. Prywatnych doradców władców feudalnych zwano „fangshuzhi shi – metodyk”. Pojedynczych ludzi którzy posiadali wiedzę, ale wycofali się w cień działalności polityczno – społecznej i odnaleźli miejsce na łonie natury nazywano „yinzhe – pustelnik”.

--
Kultura i filozofia, tysiącletnie tradycje i mądrość wschodu... ShuDian the China Ebooks

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Zobacz takze:
SEO artykuly
Paskudne roboty
PHP - funkcja mail i podwójne entery
Ciąg dalszy dyskusji o przewodniku finansowym
Jaka muzyka dla malucha?